Berfin, sabahın ilk ışıklarıyla birlikte Üsküdar escort sahil yolunda yürümeye başlamıştı. Hava serin, Boğaz kıyısı sessizdi. Kız Kulesi karşısında durup derin bir nefes aldı. Üzerinde yıpranmış bir kaban, sırtında yılların yükü vardı. 23 yaşındaydı ama çoğu yaşıtı gibi bir gençlik geçirmemişti. Onun gençliği, hayatta kalmakla geçmişti.
Berfin Mersin’in kenar mahallelerinden birinde doğmuştu. Ailesi geçim derdindeydi, şiddet eksik değildi evde. Küçük yaşta çalışmaya başlamış, okulunu bırakmak zorunda kalmıştı. Gençliğini ellerinden alan bu düzene başkaldırmak istemiş, 18’ine girmeden İstanbul’a kaçmıştı. Bavulu küçüktü, umutları büyük.
İlk günlerini Kadıköy’de parklarda geçirip iş aramakla uğraşmıştı. Ancak genç bir kadın olarak kimse ona güvenli bir alan açmamıştı. Sonunda Üsküdar escort ucuz bir odada kalmaya başladı. Temizlik işlerinde çalıştı, sokaklarda broşür dağıttı ama yetmiyordu. Ne zaman borçları birikti, ev sahibi kapıya dayandı; işte o zaman Berfin ilk kez geceleri dışarı çıkmaya başladı.
İstemediği bir hayat, istemediği bakışlar… Ama aç kalmakla bu hayat arasında bir tercih yapmaya zorlanmıştı. Her sabah kendine aynı yalanı söylüyordu: “Bu sadece geçici.” Ama geçici olan, zaman değil, onun içindeki umuttu.
Bir sabah, Valide-i Atik Camii yakınındaki bir kahvehanenin duvarında bir ilan gördü:
“Kadınlar İçin Ücretsiz Danışmanlık ve Barınma Desteği.”
Küçük bir umutla aradı numarayı. İlk görüşmede sesini zorla çıkardı. Ama onu dinleyen kadınlar sesindeki titremeyi yargılamadı. “Yalnız değilsin,” dediler. Birkaç gün sonra gitti. Barınma evine yerleştirildi, sosyal hizmet uzmanıyla düzenli görüşmeler yaptı. En önemlisi ise orada, kendisi gibi hayatla savaşan başka kadınlarla tanıştı.
Şimdi Berfin, Üsküdar’da küçük bir kadın kooperatifinde sabun ve el işi ürünleri üretiyor. Kendi ayakları üstünde durmaya başladı. Geçmişi silinmedi ama onu tutan zincirler gevşedi.
Bir yanıt yazın