Melike 26 yaşındaydı. Çekmeköy escort kalabalığa karışmamış, sessiz ara sokaklarından birinde annesiyle birlikte yaşıyordu. Hayat ona kolay davranmamıştı. Babası, o henüz on yaşındayken evi terk etmişti. Ardında yıkık dökük bir aile, dağılmış hayaller ve borçlar bırakmıştı. Annesi, yıllardır kronik hastalıkla boğuşuyor; çalışamıyor, sadece evin içinde sessizce oturuyordu.
Melike gençliğini yaşıtları gibi üniversite koridorlarında değil, market reyonlarında, kafe mutfaklarında harcadı. Lise mezunuydu ama daha fazlasına imkânı yoktu. Sabah erken kalkar, önce ev işlerini yapar, ardından işe koşardı. Akşam döndüğünde ise annesinin yemeğini, ilacını hazır eder, biraz televizyon izlerken uyuyakalırdı. Hayat, onun için yalnızca bir döngüydü.
Gelir, günden güne yetmemeye başladı. Elektrik kesintileri, birikmiş su faturaları ve aylarca ertelenen kiralar… Her şey üstüne geliyordu. Oral bir akşam sosyal medyada dolaşırken kolay para kazanmanın yollarından bahseden bir video dikkatini çekti. Mesaj netti: “Kendi bedenin üzerinde kontrol sende, kazancın da öyle.” Başta öfkelendi. Ama günler geçtikçe o düşünce içini kemirmeye başladı.
Bir tanıdık aracılığıyla ilk “iş” geldiğinde, çok düşündü. Yapmamalıydı. Ama başka bir çıkış da göremedi. Geceleri başka kimliklere bürünmeye, gülümsemeyi mesleğe dönüştürmeye başladı. Kimseye söylemedi. Sabahları yine aynı Melike olarak uyanıyor, gündüzleri gündelik işlerine devam ediyordu.
Bir gün, Çekmeköy escort caminin avlusundaki panoda bir ilan gördü: “Kadınlar için ücretsiz yazarlık ve terapi atölyesi.” Önce yürüyüp gitti. Fakat akşam odaya girdiğinde, zihninden o afişin cümleleri silinmedi. Ertesi gün, tüm utancına rağmen cesaretini toplayarak gitti.
Atölyede kalemi eline aldığında elleri titredi. Yazmaya başladıkça içindeki sessiz çığlıklar kelimelere dönüştü. Başka kadınların da onun gibi yaşadığını görmek, onu hem üzdü hem güçlendirdi. Artık yalnız olmadığını biliyordu.
Bir yanıt yazın