Nisan, 31 yaşındaydı. Pendik’in eski mahallelerinden birinde, küçük ve mütevazı bir dairede yaşıyordu. İstanbul’un karmaşasında kaybolmuş gibi görünen bu semt, onun için yeni başlangıçların adresi olmuştu. Her sabah denizin hafif esintisi eşliğinde sahile yürür, martıların çığlıkları arasında hayatın zorluklarına karşı direnmeyi hatırlardı.
Nisan, Mardin’in kırsal bir köyünde doğmuştu. Küçük yaşlardan itibaren aile baskısıyla evlendirilmişti. Genç yaşta başlayan evlilik hayatı, şiddet ve yalnızlıkla doluydu. İçinde büyüttüğü umutlar, zamanla karanlığa gömülmüştü. Ama Nisan, içinde sönmeyen bir ateş taşıyordu; özgürlük arzusu onu ayakta tutuyordu.
Bir gece, evdeki sessizliği bozarak, çantasını hazırladı ve evden çıktı. Hedefi İstanbul, özellikle Pendik’ti. Burada yeni bir hayat kurmak istiyordu. İlk günlerde sokaklarda uyudu, zor günler geçirdi ama pes etmedi. Pendik escort Belediyesi’nin kadın dayanışma merkezine başvurdu. Orada destek gördü, kendine yeni dostluklar edindi.
Ellerindeki maharetle kısa sürede dikkat çekti. Kurs sonunda küçük bir atölyede işe başladı. İşini severek yapıyor, hayatının kontrolünü tekrar eline almaya başlamıştı.
Her sabah işe gitmeden önce sahilde yürür, dalgaların ritmine kendini bırakırdı. Bu anlarda geçmişin acıları biraz hafifler, geleceğe dair umutları güçlenirdi.
Bir gün, iş çıkışı sahilde otururken düşündü:
“Geçmişim ne kadar karanlık olursa olsun, ben artık kendi hayatımı yazıyorum. Pendik escort bana ikinci bir şans verdi.”
Nisan, artık sadece hayatta kalmıyor, kendi hikayesini cesurca yazıyordu.
Bir yanıt yazın