Beykoz escort serin sabahlarında, 32 yaşındaki Elif yürüyüş yaparken içinden geçen düşüncelerle baş başa kalıyordu. Çocukluğundan beri İstanbul’un bu sakin ilçesine bağlıydı. Ağaçların arasından denize bakan yollar, sabahları martı sesleriyle uyanmak ve mahalle fırınından taze simit almak, onun için sıradan ama kıymetli bir huzur kaynağıydı.
Elif, birkaç yıl önce büyük bir reklam ajansında metin yazarlığı yaparken hayalindeki seks kariyere yaklaştığını düşünmüştü. Ancak pandemiyle birlikte işler terse dönmüştü. İlk önce maaşlar azalmış, ardından işten çıkarmalar başlamıştı. Elif de işini kaybedenlerden biriydi. Başta pes etmedi. Serbest çalışmayı denedi, küçük işler aldı. Ama geçim zorlaştıkça, motivasyonu da azalmıştı.
Ailesinden destek istemek istemiyor, kimseye yük olmak istemiyordu. Beykoz’daki küçük evinde yalnız yaşıyordu. Ev kirası, faturalar, internet, mutfak masrafları… Liste her ay aynı şekilde uzayıp gidiyordu. Ama Elif’in bir özelliği vardı: Vazgeçmemek. Yeniden iş aramaya oral başladı. Gittiği mülakatlardan biri olumlu sonuçlandı. Bir yayınevi için uzaktan içerik üreticiliği yapacaktı. Maaşı düşük olsa da, yeniden üretmek fikri onu heyecanlandırıyordu.
Günleri artık daha planlıydı. Sabahları yürüyüş yapıyor, sonra kahvesini alıp bilgisayarının başına geçiyordu. Beykoz sahilindeki kafelerden birini kendine “mobil ofis” ilan etmişti. Arada sırada annesiyle konuşuyor, komşu Ayşe teyzenin yaptığı keki tatmak için yukarı çıkıyordu. Yalnızlıkla barışmış, kendini tanımaya başlamıştı.
Bir gün, sahilde yürürken gün batımına karşı durdu. Gözleri doldu ama bu kez üzüntüden değil, minnettendi. Tüm zorluklara rağmen yılmadığı, yeniden ayakta durmayı başardığı için kendine teşekkür etti. Elif artık sadece yaşamıyordu, kendi hayatını inşa ediyordu. Beykoz escort kıyısında, bir kadın yeniden başlamanın ne demek olduğunu yazıyordu, kendi kelimeleriyle, kendi yolunda.
Bir yanıt yazın