Elif, 28 yaşında, İstanbul’un modern yüzü olan Ataşehir escort yalnız yaşayan genç bir kadındı. Üniversitede iç mimarlık okumuş, ardından birkaç yıl yurtdışında eğitim aldıktan sonra memleketine dönmüştü. İstanbul’a döndüğünde eski mahalle yaşamının aksine, daha düzenli ve planlı tangalı bir bölgede yaşamayı tercih etmişti. Ataşehir’in yükselen kuleleri, geniş parkları ve düzenli yolları ona aradığı modernliği sunuyordu.
Elif, sabahları güne her zaman aynı ritüelle başlardı. Cam kenarındaki küçük kahve köşesinde sade kahvesini yudumlayarak pencereden dışarıyı izlerdi. Gökyüzünün yavaş yavaş aydınlanması, apartmanların gölgeleriyle dans ederken içinden geçen duygulara eşlik ederdi. Hayatı sakinleştirme çabasıyla her sabah kendine “bugün güzel bir gün olacak” demeyi alışkanlık haline getirmişti.
Bir iç mimarlık ofisinde çalışıyordu. Ataşehir’deki modern rezidans projelerinde görev alıyor, yeni yaşam alanlarını estetik ve işlevsellik üzerine tasarlıyordu. İşini çok sevse de, zaman zaman yalnızlıkla boğuştuğu da oluyordu. Yeni bir şehirde, yeniden tutunmaya çalışmak zordu ama Elif, güçlüydü.
Bir gün, ofis çıkışı rotasını değiştirip Ataşehir escort küçük ama samimi bir kitap kafeye uğradı. Masaların arasında dolaşırken gözü, cam kenarındaki boş bir masaya takıldı. Çantasından küçük not defterini çıkardı ve yazmaya başladı. Bu alışkanlık ona üniversite yıllarından kalmaydı. Duygularını, yaşadıklarını yazıya dökmek, onun en büyük rahatlama yoluydu.
O gün kafede, eski bir sınıf arkadaşıyla da karşılaştı. Aylar sonra gelen bu tesadüf, ona yalnız olmadığını hatırlattı. Sohbet uzadıkça Elif’in yüzü sert daha çok gülümsedi. Hayatın küçük sürprizleri bazen insanın ruhuna en iyi gelen ilacı olurdu.
Elif, her geçen gün Ataşehir’e daha çok bağlanıyordu. Sabah yürüyüşleriyle tanıdığı sokaklar, markette selamlaştığı komşular, mahalle parkında oynayan çocukların sesi… Tüm bunlar ona ait bir hayatın parçaları haline gelmişti. Elif artık yalnız değil, bu şehirle bütünleşmiş bir kadındı.
Bir yanıt yazın