Kartal escort rüzgârlı akşamlarından birinde, tren istasyonunun arkasındaki dar sokaklardan birinde yürüyordu Elif. Üzerindeki deri mont, yıllar önce aldığı ama artık seks kenarları sökülmeye başlamış çantasının askısı omzunu acıtıyordu. 24 yaşında olmasına rağmen bakışlarında çocukluktan iz kalmamıştı; gülmeyi unutmuş birinin gözleriydi onunkiler.
Elif’in hikâyesi Erzurum’da başlamıştı. Sert kışlar, yoksulluk ve bir baba… Sert, suskun ve sürekli öfkeli bir adam. Annesi yıllarca şiddete boyun eğmişti, Elif de bu sessizliğin içinde büyümüştü. Liseyi zar zor bitirebilmiş, ardından ailesinden kaçarcasına İstanbul’a gelmişti. İlk geldiğinde hayalleri vardı: bir kafede garsonluk yapacak, para biriktirip açık öğretimden vip okuyacak, belki de bir gün öğretmen olacaktı.
Ama İstanbul hayal değil, gerçekti. Ne doğru düzgün bir iş bulabilmişti ne de tutunacak biri. Elif bir akşam Kartal sahilinde otururken tanışmıştı Melda’yla. Güzel giyimli, bakımlı bir kadındı. “İstersen yardımcı olurum,” demişti. Elif başta anlamamıştı, ama zamanla anladı. Önce direnmişti ama açlık, yalnızlık ve çaresizlik ağır basmıştı.
Şimdi haftanın çoğu gecesi Kartal escort sahile yakın sokaklarda çalışıyordu. Bazen Pendik’e geçiyor, bazen Maltepe tarafına. Kendini her gece bir parça sert daha kaybederken buluyordu. İnsanlar ona ya acıyarak bakıyor ya da hiç görmüyordu. Ama o hâlâ içinden hayal kurmayı bırakmıyordu. Sokağa çıkmadan önce defterine bir şeyler karalıyordu. Kısa cümleler, hayaller, bazen şiir gibi…
Bir gün sahil kenarında kitap okuyan biri dikkatini çekti. 30’larında, sakin bir adam. Elif bir cesaretle yaklaştı, sadece kitap üzerine konuşmak istemişti. Adam da konuştu. Onlarca gece sadece konuştular. Elif ilk defa biri tarafından “dinlenmiş” gibi hissetti.
Zamanla Elif cesaret kazandı. Belediyenin kadın destek merkezine başvurdu. Temizlik işi buldu. Kolay olmadı. İnsanlar geçmişini bilmesin diye hep susmak zorunda kaldı. Ama Elif artık hayatta sadece ayakta kalmak değil, gerçekten yaşamak istiyordu.
Bir yanıt yazın