Kartal seksi escort soğuk gecelerinden biriydi. Sokak lambalarının loş ışığı caddeleri aydınlatmaya yetmiyordu. İnsanlar evlerine çekilmiş, sokaklarda yalnızca rüzgârın sesi duyuluyordu. İşte bu sessizlikte, adımlarını yavaşça atan genç bir kadın vardı: Elvan. Henüz yirmi beş yaşındaydı ama yaşadığı hayat, onu olduğundan çok daha yorgun ve olgun göstermişti.
Elvan’ın hayatı kolay değildi. Yoksul bir ailede büyümüş, eğitimini yarıda bırakmak götten zorunda kalmıştı. Babası yıllar önce evi terk etmiş, annesi de hastalıklarla boğuşurken genç yaşta hayata veda etmişti. Tek başına kalmış, çaresizlik içinde ayakta durmaya çalışmıştı. İş bulmak için çok uğraşmış ama hiçbir yerde tutunamamıştı. En sonunda, istemeden de olsa hayatın acımasız bir yoluna girmişti.
Yaşadığı küçük oda, Kartal cimcif seven escort ara sokaklarından birinde, eski bir apartmanın en üst katındaydı. Çatısı akıyor, duvarları rutubet kokuyordu. Yalnız yaşadığı için bazen sessizlik ona ağır geliyor, duvarların üstüne geldiğini hissediyordu. Ama elinde başka bir seçenek yoktu. Hayatın yükünü tek başına sırtlanmıştı.
Her gece dışarı milf çıktığında insanların bakışlarına maruz kalıyordu. Kimse onun yaşadıklarını, içindeki yaraları bilmiyordu. Dışarıdan görünen yüzü yargılanıyor, ama kimse onun çaresizliğini anlamıyordu. Gözlerindeki kırgınlık, tüm hayatının özeti gibiydi.
Elvan, gecenin sonunda eve dönerken genellikle Kartal seksi escort sahiline uğrardı. Dalgalara bakar, denizin karanlığına karşı içinden bir şeyler fısıldardı: “Bir gün kurtulacağım.” Belki çok uzak bir ihtimaldi, ama o ihtimal, yaşamını sürdürmesi için en büyük sebebiydi.
İçinde sakladığı bir defteri vardı. O deftere her gece hayallerini yazardı: “Kendi evim olacak, kimseye muhtaç olmayacağım. Bir gün yeniden okuyacağım, kendi ayaklarımın üzerinde duracağım.” Bu satırlar, onun kalbinin derinliklerindeki umut kırıntılarıydı.
O gece eve yürürken rüzgâr yüzüne çarpıyordu. Yorgundu, üşüyordu ama başını dik tutuyordu. Çünkü biliyordu ki pes etmek demek, her şeyin tamamen bitmesi demekti. İçinden bir kez daha aynı cümleyi tekrarladı:
“Ben pes etmeyeceğim. Ne kadar zor olursa olsun, bir gün kendi yolumu bulacağım.”
Bir yanıt yazın